Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν η επιλεκτική μνήμη ή αμνησία ενίοτε, αποτελεί έμφυτο στοιχείο του χαρακτήρα κάποιων ανθρώπων ή αποτελεί επίκτητη ιδιότητα όσων ασχολούνται με την πολιτική.
Νομίζω ότι καταλληλότερος να απαντήσει θα ήταν ένας ψυχολόγος.
Στη Δράμα πάντως, η σημερινή πολιτική πραγματικότητα, μας αποδεικνύει ότι η επιλεκτική αμνησία δεν αποτελεί σπάνιο φαινόμενο.
Δεν εξηγείτε αλλιώς η στάση και συμπεριφορά πολιτικών και αυτοδιοικητικών παραγόντων του νομού, όσον αφορά το θέμα της Σιδηροδρομικής Εγνατίας.
Σαν να ανακάλυψαν ξαφνικά την Αμερική.
Σαν να απουσίαζαν στο εξωτερικό για χρόνια.
Σαν να έπαθαν αμνησία και δεν θυμούνται το παρελθόν.
Η υπόθεση της Σιδηροδρομικής Εγνατίας έχει τις ρίζες της στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Επισήμως ξεκίνησε το 1993 και από τότε μέχρι σήμερα, πολλάκις απασχόλησε την επικαιρότητα.
Κανένα από τα κόμματα που άσκησαν εξουσία τα προηγούμενα χρόνια δεν εξέφρασε αντίθετη πρόταση και άποψη από αυτή που ισχύει σήμερα και θέλει τη Δράμα και τις Σέρρες εκτός της σύγχρονης σιδηροδρομικής γραμμής.
Κανένας πολιτικός και αυτοδιοικητικός παράγοντας της Δράμας δεν ανέλαβε ουσιαστική πρωτοβουλία για να αλλάξει η αρχική πρόταση.
Όλοι γνώριζαν και κανείς δεν έκανε τίποτε. Γιατί απλά, κανείς δεν ήθελε να αντιταχθεί στις επιταγές και τις κεντρικές αποφάσεις της κυβέρνησης του.
Τα όποια σημερινά δάκρυα είναι ξεκάθαρα … κροκοδείλια και οι λεκτικές κορώνες εξυπηρετούν μόνο επικοινωνιακούς σκοπούς.
Ακόμη όμως κι αν αφήσουμε στην άκρη τις ευθύνες των προηγούμενων χρόνων στον βωμό ενός φρέσκου αγωνιστικού ξεκινήματος, ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζουν την υπόθεση οι περισσότεροι πολιτικοί και αυτοδιοικητικοί παράγοντες είναι παλαιοκομματικός.
Ποια λοιπόν είναι τα κυρίαρχα επιχειρήματα που θα χρησιμοποιήσουμε ως Δραμινοί προκειμένου να πείσουμε τους τεχνοκράτες των Αθηνών, να βάλουν ένα τεράστιο Χ στα όσα σχεδίαζαν από το 1993 μέχρι σήμερα, να αλλάξουν ριζικά τους σχεδιασμούς και τα πλάνα τους και να εντάξουν τη Δράμα και τις Σέρρες στην νέα Σιδηροδρομική Εγνατία;
Ποια είναι;
Γιατί από τις δηλώσεις και τις ανακοινώσεις που έγιναν μέχρι στιγμής, μόνο κορώνες για νέους αγωνιστικούς στόχους έχουμε διαβάσει, διαπιστώσεις και προτάσεις για δημοψηφίσματα και προσκλήσεις υπουργών.
Άρης Γκέρτας